Terugblikken met Sybrig en Jildou: ‘Ik zag van dichtbij hoe krachtig mijn zus is’
13-11-2023 | 12:47 Uur
De twee zussen Sybrig en Jildou zien elkaar door de afstand niet elke dag, contact hebben ze wel dagelijks en menig gesprek gaat nog over hun mooie herinneringen aan de Elfstedentriatlon.
Kun jullie iets vertellen over de dag dat jullie je verhaal op het podium mochten doen. Waar waren jullie? Lang moeten wachten?
Sybrig: ‘Wij mochten ons verhaal in Dokkum vertellen. De nacht voordat Maarten in Dokkum aan zou komen hebben wij overnacht in deze stad. Plotseling veranderde er wat in de planning van de volgende ochtend. Het podium werd opgeruimd en wij kregen door om ons verhaal te vertellen in Leeuwarden aan de 5km wandelaars.’
Jildou: ‘Toen wij hoorden dat we midden in de nacht werden verwacht op het podium in Dokkum zei mijn moeder al snel; weet je wat: boeken jullie maar lekker een hotel van ons gezamenlijke spaarpot. Dat dit nachtje slapen zoveel kon betekenen in mijn verwerkingsproces dat had ik niet verwacht. Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door de hoteleigenaar, al snel volgde de vraag: wat brengt jullie hier? Mijn hart begon sneller te kloppen; ik was even stil. Zijn jullie hier voor de 'Dokkumer feesten? Nee dat niet. Gaan jullie meelopen met de MvdWFoundation? Nee ook niet. Nou ja, we zijn erbij. Mijn zus Sybrig vervolgde het verhaal: we zijn de ambassadeurs voor Dokkum. Auw. De woorden raakten me. Het was een gekke gewaarwording. Aan de ene kant was het heel mooi wat we kwamen doen en aan de andere kant mega confronterend.
Waren jullie nerveus en ging het goed? Tijdens de tocht nog contact gehad met Maarten en/of Daisy?
Sybrig: ‘Ik heb Maarten aangemoedigd bij het zwemmen in Sneek en ook Daisy heb ik daar een knuffel kunnen geven en natuurlijk aangemoedigd. Wauw, prachtig om zoveel mee-zwemmers te zien met ieder een eigen verhaal. Het meest bijzondere was voor ons de doorkomst in Dokkum. Met een fantastische groep onder leiding van Jojanneke stonden wij Maarten op te wachten voor de stempel! Heel bijzonder om hem daar te mogen ontvangen en de stempel te zetten, op weg naar de finish!
Jildou: ‘Ja zeker! Ongelooflijk bijzonder wat Maarten betekent voor kankeronderzoek en daarmee al die mensen die er vroeg of laat mee te maken krijgen. Wij zelf waren heel ontspannen. Het was een hele fijne dag. Maar mag ik even wat toevoegen? Ik zag dit weekend van dichtbij hoe krachtig mijn zus is; ik leerde hoe dankbaar ze is en bewust is van het feit dat ze leeft. Het had heel anders kunnen zijn, want dit zagen we ook kort geleden in de familie, een oom die in een ziekbed van 4 maanden overleed aan…. kanker. Ja, het had ook anders kunnen zijn. En daarom zijn wij ambassadeur; daarom stralen wij van oor tot oor op die spandoeken want iedere euro die wordt gedoneerd aan de MvdW Foundation draagt bij aan onderzoek.
Wat is jullie mooiste herinnering?
Sybrig: ‘Samen met Jildou op het podium staan voelde erg goed. We zijn dicht bij onszelf gebleven en ik kon alleen maar blij en trots zijn dat we daar samen stonden. Mijn zusje geeft mij zoveel energie, dat we daar krachtig ons verhaal mochten delen. En heel fijn dat mijn 3 jongens, familie en vrienden dichtbij ons waren. Zowel ter plaatse als in gedachten.
Jildou: ‘De kracht waarmee Sybrig haar verhaal vertelde op het podium, was zo ontzettend knap! Het was ergens jammer en zonde dat het voor de lopers was, zij die al ambassadeur zijn. Ik weet zeker dat ze impact had gemaakt door haar verhaal te delen in het centrum van Dokkum.’
Wat blijft je bij tot op de dag van vandaag?
Sybrig: ‘Alle support op de pleinen in de steden, langs het water en langs de wegen. De aankomst in Dokkum waar ik de stempel mocht zetten was voor mij en Jildou een bijzonder moment. En natuurlijk de finish, met het nummer Hou vol, hou vast. Kippenvel!’
Jildou: ‘Je raadt het misschien al. De gesprekken die ik dankzij deze bijzonder week had met Sybrig. Ze hebben me veel gebracht en ook kracht gegeven doordat ik letterlijk mocht ervaren hoe sterk en hoe dankbaar mijn zus is.
Veel reacties gehad op jullie optreden, de vlaggen, de foto's, de banners?
Sybrig: ‘Ja, leuk alleen maar positief! En wat heel bijzonder is, is dat ik een leuke lotgenoot heb ontmoet waar ik nu nog contact mee heb. Hoe fijn is het om contact met iemand te hebben die echt snapt wat je bedoelt en voelt.
Jildou: ‘Misschien omdat ik niet meer in Friesland woon, vond ik dat dat niet veel was. Ik verwacht Sybrig wel meer. Tenslotte gaat het ook om haar. Ik hoop vooral dat we van waarde zijn geweest voor de Foundation. Daar doen we het voor.
Mogen we volgende keer weer op jullie rekenen?
Sybrig: ‘Ja! Wat een ongelooflijk mooi team vrijwilligers hebben jullie voor de Maarten van der Weijden Foundation.’
Jildou: Zeker! Vooral omdat ik heb gezien wat het voor mijn zus betekende om haar steentje bij te dragen, dat was zo mooi. Dat maakt me ongelooflijk trots en daarom zou ik haar altijd supporten als ze dat wil. Tegelijk voel ik heel sterk dat ik van waarde wil blijven zijn. Ik hoop met ons verhaal anderen te inspireren om mega goed voor zichzelf te zorgen zodat ze fit zijn, juist op het moment dat de ziekte ook hen raakt. Ik open* hiervoor de actie: Voor mijn zus en al die anderen!' *Ps dit heb ik nog niet gedaan maar zit al een tijdje in mijn hoofd. De enige reden die mij tegen houdt is dat ik bang ben om te falen, bang dat de donaties tegen vallen. Dankzij het hardlopen heb ik geleerd dat ik mijn gedachten kan beïnvloeden ;) hier ben ik mee bezig!