Even voorstellen: Peter Huijgens

Vandaag is het precies twintig jaar geleden dat Maarten zijn diagnose kreeg. Een onzekere tijd begon, maar door een goede behandeling en veel geluk herstelde hij. Die goede behandeling kreeg Maarten onder andere van Peter Huijgens en daarom is het extra bijzonder dat Peter in de Medische Adviesraad van de Foundation zit. 

Als hematoloog hield Peter zich bezig met het bestuderen, diagnostiseren en behandelen van afwijkingen van het bloed en beenmerg, milt en lymfeklieren. Met zijn imposante CV (onder andere emeritus-hoogleraar hematologie, lid van de raad van toezicht van Hematon en voormalig bestuurder van IKNL) zou je een afstandelijke arts kunnen verwachten, maar Peter is juist een betrokken dokter die erg geïnteresseerd is in de patiënt. Nu hij niet meer als hematoloog werkzaam is, is dat ook hetgeen hij het meest mist: patiëntencontact en gesprekken. Maarten was één van die patiënten, twintig jaar geleden in het VU Amsterdam. 

Peter: ‘Ik weet vaak de eerste gesprekken met mijn patiënten nog. Die met Maarten kan ik me ook nog goed herinneren. Hij lag met dat lange lijf maar half in het bed, met zijn hoofd tegen het schotje. Hij meldde dat hij zeker wilde weten dat hij in het juiste ziekenhuis lag. Als arts bedenk je dan even welke antwoordmogelijkheden er zijn en welke het beste bij de patiënt past. Ik dacht even na en vertelde Maarten dat ik dat een domme vraag vond en zei hem: “je stelt die vraag aan een echte Amsterdammer, welk antwoord verwacht je?!”. Maarten moest daar even over nadenken, maar geloofde wel dat hij in het juiste ziekenhuis lag. Hij kreeg van alles toegediend en al snel bleef er bijna niks meer van hem over. Ik kan me de zorgen van zijn moeder nog herinneren, die haar zoon zag verdwijnen.’ 

Gelukkig herstelde Maarten na chemokuren en een stamceltransplantatie. Hij begon weer met zwemmen en Peter bleef hem vanaf de zijlijn volgen. 

Peter: ‘Zelf heb ik niks met sport, maar ik vind de inspanning die men er voor moet leveren prachtig. Maarten kwam na een tijdje weer op de poli voor controle en ik had gehoord dat hij een wedstrijd had gezwommen, maar slechts de 20e plek had behaald. Ik vroeg hem: “hebben we daarvoor al die bakken met geld aan jouw herstel uitgegeven?”. Hij keek me zo eens aan en zei: “komt goed, jochie!’. Die gouden medaille op de Olympische Spelen vond ik natuurlijk mooi, maar het zwemmen inzetten om geld in te zamelen voor kankeronderzoek, dat boeit me enorm. Het is zo’n andere manier van iets voor de patiënt kunnen betekenen. Dus toen ik gebeld werd om deel te nemen aan de Medische Adviesraad van de Foundation hoefde ik daar niet lang over na te denken.’ 

En nu is de adviesraad voor de tweede keer een selectieronde aan het draaien. Eind april, begin mei hopen ze het proces afgerond te hebben en de nieuw geselecteerde onderzoeksprojecten bekend te maken. 

Peter: ‘Het is heel fijn om als raad niet in een harnas te zitten, we hebben een zekere mate van vrijheid in de selectie. Daarin zijn we wel heel alert op de impact die een onderzoek kan hebben en of het bijdraagt aan het welbevinden van de patiënt. Als raad selecteren wij het beste onderzoek en uiteindelijk beslist de Foundation. Dat gaat heel soepel samen. De Maarten van der Weijden Foundation kan speels zijn, een beetje brutaal. Het zwemmen van zo’n afstand om geld in te zamelen is natuurlijk gek, maar het lukt wel. Dat is ook waar we bij de onderzoeken naar mogen kijken. Soms is een onderzoek brutaal, maar als het lukt, zou het fantastisch zijn. Uiteindelijk zorgen we er samen voor dat de geselecteerde onderzoeken dicht op de patiënt staan en dat is wat ik als arts ook altijd nagestreefd heb.’

Dit interview met Peter is de laatste in de rij om onze Medische Adviesraad aan jullie voor te stellen. Een raad bestaande uit betrokken en kundige mensen die steeds voor ogen houden wat wij als Foundation belangrijk vinden: het belang van de patiënt voorop zetten en een directe impact op hun leven hebben door middel van goed kankeronderzoek en -projecten.