Meezwemmers Rosanna en Sipke

Rosanna (36) en Sipke (44) kijken uit naar het nieuwe jaar. Voor hen was 2021 nou niet bepaald een topjaar. Gelukkig stonden ze gisteravond wel lachend aan de badrand en hebben ze allebei een stuk met Maarten mee gezwommen. Voor Rosanna is het stukje meezwemmen met Maarten de eerste sportieve uitdaging sinds vijf maanden. Toen werd er een hersentumor bij haar vastgesteld en lag ze twee weken later op de operatietafel. 

Rosanna: ‘Het gaat momenteel gelukkig goed met me, al ben ik nog wel aan het revalideren. Mijn diagnose kwam behoorlijk onverwacht. Ik had al een aantal jaar last van hoofdpijn en migraine, maar weet dat altijd aan stress. Toen ze me vertelden dat er een tumor in m’n hoofd zat ter grootte van een vuist, kon ik dat bijna niet geloven. De tumor heeft zo’n tien jaar nodig gehad om tot die grootte te kunnen komen. Gelukkig was hij goedaardig en kon hij operatief verwijderd worden. Ik kon daarna direct beginnen met revalideren en hoefde niet aan de chemo of bestraald te worden. Binnenkort wordt er een scan gemaakt om te kijken hoe het littekenweefsel er uit ziet en of daar nog iets aan gedaan moet worden. Ze weten gelukkig wel bijna zeker dat de tumor volledig weg is en dus maak ik me over die scan niet zoveel zorgen.’ 

Rosanna is heel blij dat ze zich kan inzetten voor onze Foundation door een stukje mee te zwemmen. Gisterochtend werd ze gebeld door Jojanneke Dijkstra, ons rayonhoofd in Dokkum, met de vraag of ze mee wilde doen en een paar uur later stonden zij en haar man Sipke aan de badrand. 

Sipke: ‘Ons leven is momenteel gevuld met verhalen rondom kanker. Mijn broer heeft slokdarmkanker, is 53 jaar oud en weet dat hij niet beter zal worden. Hij heeft nog een paar maanden te leven en haalt er alles uit wat er in zit. Ik vind het enorm knap van hem hoe hij met deze situatie omgaat. Alle dromen die hij had, is hij nu aan het omzetten naar toekomstige dromen van zijn kinderen, wetend dat hij daar geen onderdeel van zal zijn. Ik heb mijn opa (70+) en mijn vader (60+) aan slokdarmkanker verloren en zal nu ook mijn broer (50+) door deze ziekte kwijtraken. We wonen dichtbij elkaar en hebben een bijzondere band, daar ben ik heel dankbaar voor. Mijn broer geeft soms aan dat hij het juist zo verdrietig voor ons vindt, voor zijn nabestaanden en dat hij zich zelf min of meer neerlegt bij wat er komen gaat. Dat vind ik zó sterk.’ 

Voor Rosanna, die zelf nog herstellende is, is het meezwemmen met Maarten ook een beetje een manier om met de situatie van haar vriendin om te gaan. Net als Rosanna kreeg ook zij de diagnose hersentumor. Die situatie is wel heel anders, maar heeft er wel voor gezorgd dat ze elkaar heel goed konden begrijpen en hun vriendschap nu nog meer bijzonder maakt.

Rosanna: ‘Je vraagt je dan echt af waarom jij degene bent die het geluk heeft en de ander niet. Onze levens zijn zo gelijk aan elkaar en dan voelt het soms zo oneerlijk. Ik voel me dan een beetje schuldig dat ik wel goed nieuws krijg, ik heb echt niks anders gedaan zij.’

En daarom is het juist zo mooi dat Rosanna en Sipke gisteren met Maarten mee zwommen. Allebei met zichzelf, elkaar en de lieve mensen om hun heen in gedachten. Het zwemmen deed Rosanna goed en we hebben haar stralende lach de hele tijd gezien terwijl ze in het water lag. 

Rosanna: ‘Oh, ik vond dit zó fijn! Het is ook zo’n overwinning op mezelf dat ik gewoon meer dan twintig minuten non-stop gezwommen heb. Ik denk dat ik vaker een baantje ga trekken!’

We wensen voor Rosanna en Sipke dat 2022 een jaar wordt met veel geluk waarin ze mooie herinneringen kunnen maken met hun dierbaren. Rosanna en Sipke, veel dank dat jullie er bij waren!