Margriet over haar man, inspirator Tjeerd: 'Hij deed aan ieder onderzoek mee'

Wat koesteren ze de mooie herinneringen aan de Friese 11stedenzwemtocht in 2019.  Margriet en haar zoon Martijn en dochter Moniek denken met warme gevoelens terug aan de dag waarop haar man en hun vader Tjeerd Meulenbelt zich als vrijwilliger zo inzette om het evenement in Workum te laten slagen. ‘Dat is zo goed voor ons geweest, daar hebben we hele mooie dierbare herinneringen aan.’

Even voorstellen: dit is Margriet: Dapper en een doorzetter, iemand die zeker niet bij de pakken neer gaat zitten. Het mag dan nog steeds niet gemakkelijk zijn om al ruim anderhalf jaar zonder haar man Tjeerd door te gaan, ze doet het toch maar! En hoe, Tjeerd zou trots op haar zijn geweest, net zoals zij trots was op haar man die tijdens de heftige periode van ziek zijn ook nooit het bijltje erbij neergooide. Ondanks dat de laatste maanden voor zijn overlijden op 25 oktober 2021 heel erg zwaar waren, bleef hij altijd optimistisch en maakte zich eerder zorgen om zijn vrouw dan om zichzelf, zo vertelt Margriet met een liefdevolle blik in haar ogen. Ze zegt graag en ook gemakkelijk over haar man te praten, zelfs over de meest moeilijke momenten spreekt ze openhartig en vooral met veel liefdevolle emotie en dat dwingt veel respect af. 

Nooit klagen

Zonder enige schroom vertelt ze hoe zij en Tjeerd en ook hun nu 20-jarige zoon en nu 18-jarige dochter de periode van Tjeerds ziekte en overlijden zijn doorgekomen. ‘In 2018 bleek dat Tjeerd een mondbodem tumor had. Daar is hij aan geopereerd, bestraald en dat leek allemaal goed te gaan. Al waren er wel wat belemmeringen, zijn tongspier was weggehaald, eten moest bijvoorbeeld allemaal vermaalt worden of met een sausje overgoten zodat het beter naar binnen gleed. Klagen deed hij nooit. Hij was iemand die zich juist graag inzette voor andere mensen, dus toen hij in contact kwam met de Patiënten Vereniging Hoofd Hals (PVHH) werd hij al snel vrijwilliger. Hij was voor zijn werk afgekeurd en wilde zich toch nuttig maken voor de maatschappij. Hij kon makkelijk over het proces van zijn ziekte vertellen en heeft zelfs presentaties gegeven in het UMCG.’

Niet verwonderlijk dat Tjeerd zich dus via de PVHH als vrijwilliger aanmeldde voor de 11stedenzwemtocht in 2019 en inspirator was van het onderzoek dat gekoppeld was aan Workum. ‘Dat was zo’n bijzondere ervaring, daar hebben we met het gezin volop van genoten. We hebben op de boot geslapen en met elkaar zelfs op het podium gestaan. Vooral voor de kinderen is het tot op de dag van vandaag een prachtige herinnering, ook omdat ze zagen hoe hun vader zich inzette voor het goede doel. Dat was ook echt een missie van Tjeerd, hij zag zo goed het belang van onderzoek en vond het geweldig dat er zoveel geld bijeen is gebracht. Tijdens zijn behandeling heeft hij ook aan ieder onderzoek meegedaan, of het nu een enquête of vragenformulier was of een stukje weefsel afstaan, Tjeerd zei altijd ja. Het belang van onderzoek heeft hij ook overgebracht op onze kinderen en zij denken erover na om met de triatlon mee te doen, ondanks hun drukke leven.  Trots ben ik op alle twee, in het jaar dat Tjeerd overleed deed onze zoon eindexamen VWO en heeft het ook gehaald en onze dochter doet nu eindexamen VWO.’

Eten, drinken en praten

In juli 2020 bleek de kanker bij Tjeerd weer terug en hij moest opnieuw geopereerden bestraald worden. In februari 2021 bleek de kanker uitgezaaid te zijn en volgde weer een operatie en bestralingen. Tjeerd kreeg toen ook een tracheostoma. ‘Het werd er niet gemakkelijker op’, vertelt Margriet. ‘Tjeerd kon niet meer eten, drinken en praten. En toch bleef hij een vechter, hij wilde zo graag leven, ondanks alle problemen die zijn ziekte met zich meebracht. Het waren hele zware maanden, zeker voor hem. Helaas is hij op 25 oktober 2021 op 51-jarige leeftijd overleden.’

En zo bleef Margriet met haar twee kinderen achter en dat was geen gemakkelijk tijd. ‘Ik ben een persoon die altijd maar doordendert, vooral tijdens de ziekte van Tjeerd ging ik maar door, verzorgde hem, hielp hem met alles en stond gewoon altijd voor hem klaar, logisch toch? We hadden al een goed huwelijk, maar onze band is nog veel intenser en hechter geworden, we hadden echt een super relatie en waren elkaars maatje. Hij vond het verschrikkelijk om mij alleen achter te laten en ik vond het verschrikkelijk om afscheid van hem te nemen en alleen verder te gaan.’

En toch is het Margriet gelukt om haar draai in het leven weer te vinden. ‘Allereerst natuurlijk de liefde van onze kinderen, die is onverwoestbaar. Verder heb ik een heel moeilijke maar achteraf juiste beslissing genomen om na 25 jaar in de verzekeringen te hebben gewerkt het roer om te gooien. Ik volg nu een opleiding HBO V en werk in de thuiszorg. Met mijn persoonlijke ervaring denk ik dat ik echt iets kan betekenen in de zorg. En ik weet ook zeker dat Tjeerd heel trots op mij zou zijn!’