Inspirator Trijnie Vening: 'Zoveel bijzondere reacties gekregen’

Voor de Trijnie Vening was  er geen enkele twijfel, zij moest en zou als inspirator van de Elfsteden triatlon haar verhaal op het podium vertellen. Geen gemakkelijke opgave, Trijnie had net een nieuwe heup gekregen en helaas waren daar ook nog wat complicaties bij. Dat weerhield haar niet om de lange rit vanuit het Groningse Leek naar het Friese stadje Bolsward te maken.

Met beide handen greep de Groningse Trijnie Vening een experimentele behandeling tegen slokdarmkanker aan. En met succes,Trijnie voelt zich prima en niets hield haar dan ook tegen om ja te zeggen tegen het inspirator schap. Wat zij op dat moment nog niet wist was dat er enkele dagen voordat ze acte de présence zou geven op het podium van de Elfsteden triatlon een heupoperatie gepland stond.

Dus toen besloot je niet te gaan?
‘Nee, dat is geen moment in mijn gedachte opgekomen, wie A zegt moet ook B zeggen. Mijn therapeut was het er niet helemaal mee eens, ook omdat we naar Bolsward moesten en dat is best wel een eindje van onze woonplaats Leek. Moest een paar uur in de auto zitten, maar ik had het er graag voor over. We hadden ook een rolstoel geregeld en wat ondersteuning van o.a. mijn man, schoonzoon en kleinzoon.’

Wat was je eerste indruk toen je in Bolsward aankwam?
‘Waar zijn alle mensen, moet ik straks mijn praatje houden voor dit handjevol publiek? Er was namelijk een groot stadsfeest en daar was het hele dorp voor uitgelopen. Wat schetst mijn verbazing, een kwartier voordat Maarten aankwam zag ik de straat vollopen, compleet met dweilorkest.’

En toen moest je je praatje houden, hoe ging dat?
‘Viel me echt alles mee, ik heb gewoon mijn verhaal vertelt en alle vragen van de dagvoorzitter beantwoord. Op zich was ik helemaal niet zenuwachtig. Zag wel dat mijn kleinzoon had moeilijk had, bij mijn verhaal brak hij en zag ik zijn tranen en dat maakte mij ook weer emotioneel. Eenmaal thuis merkte ik wel dat het veel van mij gevraagd had, mijn been en voet waren behoorlijk dik. Dus kreeg ik wel op mijn kop van de therapeut. Ach, dat is nu weer over en het gaat goed.’

Heb je veel reacties gehad na afloop?
‘Onvoorstelbaar veel. Een week daarna stond er opeens iemand uit Meppel voor de deur. Die had naar mij gezocht in Leek en uiteindelijk mijn adres gevonden. Helaas was die persoon ook getroffen door slokdarmkanker, maar kwam in zijn ziekenhuis niet voor de experimentele behandeling in aanmerking. Dus heb ik verteld bij wie het beste in Groningen geïnformeerd kon worden. Verder heeft er een artikel gestaan in het Dagblad van het Noorden en daar kreeg ik ook veel reacties op. Oh ja, mijn kleinzoon had een vlag en een banner met mijn portret uit Bolsward mee gekregen. Die heeft hij in de tuin gezet toen ik jarig was met de tekst: ‘Hier waak ik.’ 

Wat heeft het meeste indruk op je gemaakt?
‘Dat er zoveel mensen zijn die niet het geluk hebben gekregen dat ik heb gehad om aan een experimentele behandeling mee te kunnen doen. We hebben de hele week alle tv uitzendingen van de Elfsteden triatlon bekeken en als je dan alle verhalen hoort van jong tot oud, dat komt wel even binnen hoor. Tja en dan Maarten he. Toen ik hem zag in Bolsward had ik zo met hem te doen, wat zag hij er slecht uit. En dan toch nog even naar mij toekomen om de hand te schudden. Echt het was een dag met een gouden randje, ondanks mijn dikke been en voet na afloop.’

Kunnen we volgende keer weer op je rekenen als inspirator?
‘Absoluut, ik heb het als heel positief ervaren en het heeft mij veel energie gegeven. Het opnemen van de filmpjes, al die vlaggen en banners met mijn gezicht erop, de interviews en als hoogtepunt het gesprek in Bolsward. Reken met alle liefde ook een volgende keer weer op mij!’